κι όλο βλέπω να έρχονται καταπάνω μου βέλη
το ίδιο παιχνίδι πάλι παίζεις
μα μήλο στο κεφάλι μου απάνω πια δεν έχω
κι έτσι μονάχα τον αέρα σκίζεις
μάθε πια να σημαδεύεις
να ησυχάσουμε
θα παραδωθώ μια μέρα στις πληγές μου
και θα αφήσω τα σκουλήκια να με φάνε
να δούμε τι σόι λουλούδια θα φυτρώσουν
απ' τις σάρκες μου
κι η φύση λέει κύκλους κάνει
ανακύκλωση
κι εγώ ανακυκλώνομαι στις ίδιες σκέψεις
αρχή δεν υπάρχει ούτε τέλος
μονάχα μέση
κι έτσι είμαστε καταδικασμένοι
ποτέ μας να μη φτάνουμε
το ίδιο παιχνίδι πάλι παίζεις
μα μήλο στο κεφάλι μου απάνω πια δεν έχω
κι έτσι μονάχα τον αέρα σκίζεις
μάθε πια να σημαδεύεις
να ησυχάσουμε
θα παραδωθώ μια μέρα στις πληγές μου
και θα αφήσω τα σκουλήκια να με φάνε
να δούμε τι σόι λουλούδια θα φυτρώσουν
απ' τις σάρκες μου
κι η φύση λέει κύκλους κάνει
ανακύκλωση
κι εγώ ανακυκλώνομαι στις ίδιες σκέψεις
αρχή δεν υπάρχει ούτε τέλος
μονάχα μέση
κι έτσι είμαστε καταδικασμένοι
ποτέ μας να μη φτάνουμε